สถานการณ์ในประเทศ

พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี และหัวหน้าคณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.) กล่าวตอนหนึ่งในรายการศาสตร์พระราชา สู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน ว่า ประเทศมาเลเซียเพื่อนบ้าน ที่เป็นประเทศผู้ผลิตยางพาราเช่นเดียวกับไทย แต่ไม่ประสบปัญหาราคายางราคาตกต่ำ เมื่อ 30 ปีที่แล้ว เขาผลิตยางพาราเกือบล้านกว่าตัน เป็นอันดับหนึ่งของโลก แต่เขาคาดการณ์ความต้องในการใช้ยางจะถึงทางตัน เพราะมีอย่างอื่นมาแทน จึงตัดสินใจโค่นต้นยางตั้งแต่เมื่อ 30 ปีที่แล้ว จนเมื่อปี 2545 มียางพาราอยู่แค่ 7 แสนตันเท่านั้น และเพิ่มโรงงานอุตสาหกรรมที่ใช้ยางในประเทศ 4–5 แสนตัน ส่วนอินโดนีเซีย ปลูกยางมาก แต่ใช้ในประเทศน้อย ไม่ต่างจากไทย แต่ก็ไม่มีปัญหาเหมือนเรา เพราะเป็นต้นยางที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ ชาวบ้านเห็นว่าราคาดี ก็เลยไปกรีดเอาออกมาขาย ตอนไหนเห็นราคาไม่ดีก็ไม่ไปกรีด แต่ทำอาชีพอย่างอื่น ดังนั้น แม้ราคายางพาราขึ้นลงก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับเพื่อนบ้านเราเนื่องจากผลิตให้พอดีกับการใช้ภายในประเทศ ที่เหลือก็ส่งออก พร้อมกับแปรรูปเพื่อเพิ่มมูลค่า นายกรัฐมนตรี กล่าวต่อว่า เราต้องเพิ่มปริมาณการใช้ยางในประเทศ โดยปี 2545 มียางพาราอยู่ 3 ล้านตัน ปัจจุบันมี 5.4 ล้านตัน แต่การใช้ยางในประเทศ ใน 15 ปีที่ผ่านมา เรายังอยู่ที่ 4–5แสนตัน ไม่เพิ่มขึ้นจากเดิมนัก นั่นแปลว่า ต้องส่งออกมากขึ้น ๆ ทุกปี แต่ถ้าวันหนึ่งโลกนี้ไม่ต้องการใช้ยางพารา มีสิ่งอื่นทดแทนที่ถูกว่า หรือดีกว่าแล้วยางพาราส่วนเกิน ราว 4–5 ล้านตัน เราจะทำอย่างไร ราคาก็ต้องตกแน่นอนอยู่แล้ว ที่แย่กว่านั้น ชาวสวนยางจะปรับตัวทันหรือไม่ แรงงานในสวนยางจะทำอย่างไร หากไม่ตระหนัก ไม่รับรู้ในสิ่งเหล่านี้ มีเพียงแต่รัฐบาลนี้ ที่กล้าพูดความจริง ถ้าวันนี้เรายังใช้การแก้ปัญหาแบบเอาตัวรอดไปวัน ๆ หรือ เลี้ยงไข้ เพื่อเรียกคะแนนเสียง เพราะยางพารา ไม่ต่างจากสินค้าเกษตรอื่นๆ ที่กลายเป็นสินค้าการเมืองไปแล้วและเกิดขึ้นในบ้านเราเท่านั้น นายกฯ กล่าวอีกว่า ข้าวก็เป็นอีกตัวอย่างหนึ่ง จำนวนส่งออก 20 ล้านตัน ถูกกำหนดราคาโดยตลาดโลก ถ้าเรายังแก้ปัญหาโดยการหว่านงบประมาณลงไปอุดหนุน ไม่ได้ช่วยให้เกษตรกรรู้ถึงการแก้ปัญหาที่ยั่งยืน ยิ่งเราใส่เงินลงไปก็เหมือนใส่น้ำมันเข้าไปในกองไฟ เหมือนสนับสนุน หรือชอบให้แห่กันปลูกยาง แล้วปัญหาก็ไม่จบ ขยายตัวขึ้นไปเรื่อยๆ ถ้าเราแก้ปัญหาด้วยการประกันราคา พยุงราคา มันก็แค่ชะลอปัญหาเท่านั้น ดังนั้น วิธีการแก้ปัญหาที่ยั่งยืนของรัฐบาลคือ 1.ปรับสมดุลการผลิตกับความต้องการใช้ 2. เพิ่มปริมาณการใช้ภายในประเทศให้มากขึ้น ลดการเพาะปลูกในพื้นที่บุกรุก